09 Μάι Προτεραιότητα στη ζωή
Μεσημέρι στην Πανεπιστημίου. Από εκείνες τις ημέρες που οδηγείς και παρατηρείς τον κόσμο γύρω σου μιας και η κίνηση αυτές τις ώρες είναι αρκετά αυξημένη. Έχοντας την επιλογή να αρχίσω να δυσανασχετώ- με τα γνωστά φυσήματα/ξεφυσήματα ξεσηκώνοντας θύελλες στην ψυχολογία μου- εφόσον δεν ήταν κάτι που μπορούσα να αλλάξω, επέλεξα να δυναμώσω την ένταση της μουσικής και να απολαύσω αυτόν τον πολύτιμο χρόνο που είχα στη διάθεση μου. Ήταν ευκαιρία για περισυλλογή και διάλογο με την ψυχή μου για το πρόγραμμα της ημέρας που βρισκόταν σε εξέλιξη.
Κορναρίσματα, πεζοί να επιχειρούν να διασχίσουν την λεωφόρο, αυτοκίνητα στριμωγμένα κι ενίοτε οδηγοί να τα κινούν νευρικά από τη μια λωρίδα στην άλλη μήπως και καταφέρουν και γλιτώσουν μισό λεπτό από το χρόνο αναμονής τους, ήταν το σκηνικό που με περιέβαλλε.
Ώσπου ήρθε και η σειρά μου κι από τη δεξιά λωρίδα να θέλει ένας οδηγός να μετακινηθεί στη δική μου. Του αφήνω χώρο και του κάνω νόημα να περάσει. Με ένα χαμόγελο και με έναν χαιρετισμό από τον καθρέφτη του με ευχαριστεί κι εγώ του ανταποδίδω το χαμόγελο.
Εκείνη τη στιγμή έδωσα προτεραιότητα στην ευγένεια, στην καλοσύνη, στην ομορφιά που έχει η ζωή όταν συνεργαζόμαστε μεταξύ μας. Ένιωσα βαθιά ικανοποίηση από την ευγνωμοσύνη ενός ανθρώπου για την καλή μου αυτή πράξη. Ξαφνικά η καρδιά φουσκώνει από περηφάνια και χαίρεται όταν μοιράζει αγάπη.
Λίγα λεπτά αργότερα, προς μεγάλη μου έκπληξη συναντηθήκαμε στην είσοδο της ίδιας πολυκατοικίας. Μου άνοιξε τη πόρτα και με άφησε να περάσω. Του χαμογέλασα και τον ευχαρίστησα. Τότε εκείνος μου είπε,
« Σε ευχαριστώ για πριν, γιατί πραγματικά βιαζόμουν να έρθω στη γυναίκα μου για το πρώτο υπερηχογράφημα του μωρού μας»…
Το απλό και συνηθισμένο για κάποιον μπορεί να είναι σημαντικό κι αναγκαίο για κάποιον άλλον.
Όταν δίνεις προτεραιότητα στη ζωή, εκείνη πάντα θα στο ανταποδίδει με τον πλουσιότερο τρόπο.
